Vandaag als tussendoortje de grens van de tuin afgebakend. Ben het beu,
dat iedere keer weer de geïmproviseerde paaltjes worden verwijderd of
verzet. Omdat Mariana de tuin veel groter in gedachtren had, iemand van
het kadaster de grenzen laten checken. Het viel voor Mariana enigszins
tegen maar eindelijk waren de grenzen helder. Als iemand het daar niet
mee eens is, gaat hij/zij zelf maar naar het kadaster. We hebben niet
voor niks een aardig bedrag voor die verheldering neer moeten tellen.
Om te beginnen staan op de grens met de linkerbuurman (rug naar het huis) de ooit geplantte wilgen 30-50 cm te ver onze kant op. Voor het grootste deel van het tuinperceel maakt het niet zoveel uit. Enkel op het eind is degene die de boel heeft omgeploegd ruim een halve meter onze kant op gekomen. Benieuwd of dat weer gezeik oplevert.
Ook aan de andere kant en op het eind van de tuin een paar paaltjes in de grond gejaagd. Hun gebouwen staan vrijwel op de perceelscheiding. De last die dat geeft is de mest van de varkens, die onze kant opkomt en hun ongevraagd gemaai in onze tuin 'omdat anders het vocht in hun gebouwen trekt'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten