Gisteren de derde dag aan de slag met het verwijderen van onkruid op een perceel en absoluut nog niet op de helft. Die zes dagen per perceel kan ik mooi vergeten. De grond is stug. Het wortelonkruid rijkelijk aanwezig. En ipv 3x2 uur niet verder gekomen dan 2x1x1. Waarvan het laatste uur in het begin van de avond het meeste deugd deed. De rust. Het licht. Het uitzicht. De bezigheid tegen alle verwachtingen in.
Vandaag in een ander perceel beginnen, dat in principe een stuk makkelijker te bewerken zou moeten zijn, zowel qua type onkruid als grond. Alles om de moed in de burger te houden. Ook geen drie sessies vandaag. De afwas moet echt gebeuren, tenminste grotendeels. Zo'n moment waarop je je in tweeën zou willen kunnen opsplitsen. Eentje voor de tuin. De ander voor het huishouden. Kun je elkaar indien nodig moed inspreken, complimenteren of troosten. En als ik zo mijn lijf voel, zit ook een siësta er dik in vandaag. Kortom een drukke dag vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten