Gelukkig ben ik alweer een tijdje niet bij de kapper geweest. Dat maakt het klusje iets eenvoudig qua grip maar verandert niks aan de onmogelijkheid van het geheel. Onmogelijk èn toch lukt het haast iedere keer weer. Het zand zuigt allang niet meer zo hard, als het ooit gedaan heeft, maar van medewerking is absoluut geen sprake. Eerst trekken, dan duwen en als het eenmaal uit de smurrie is en rolt, dan is het ergste leed geleden. Dus maar verder waar we van de week al mee begonnen waren ondanks het beroerde weer. Nu hoeft het tenminste niet tussen de buien door, als ik het weerbericht mag geloven.
Dit is erger dan in ons eerste jaar hier, toen we de groeikracht van het gras in onze stadse onnozelheid of onnozele stadsheid zwaar onderschatte. Maar toen waren we met z'n tweeën. Misschien deed ik ook toen het meeste, zoniet alle maaiwerk maar ging geen tijd verloren aan (af)wassen, poetsen, opruimen, koken, beesten verzorgen en boodschappen doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten