Vraagje

 Het is me vandaag meermaals door mijn hoofd geschoten. Vervelend is dat, want eigenlijk zit ik er niet om te springen. Niet dat ik het er niet mee eens ben, dat is weer een heel ander verhaal, maar het komt me nu gewoon niet zo uit. Helaas hebben ongewenste vragen, afgezien van een bestaansrecht gewoon een eigen leven en dat is een stuk hardnekkiger dan een gemiddelde kakkerlak.

 Dus bij iedere wisseling, bij wegwandelende gedachten, gewoon als ik bezig was en al helemaal als ik de boel een beetje 'meta' probeerde te beschouwen, popte daar de vraag op "Waar ben ik nou in hemelsnaam mee bezig?".

 Negeren werkt niet, daar ben ik allang mee gestopt. Wegredeneren wil nog wel eens lukken, maar daar had ik vandaag helemaal geen zin in. Accepteren dan maar? Ja, het bestaan, zoals er ook vrouwen zijn en je belasting moet betalen, maar verder vooral geen aandacht aan besteden. Het gaat niet weg, die illusie hoeft je je niet te maken, maar ach, meer dan strontvervelend wordt het zelden. Tenminste, zolang d'r geen hulptroepen ten tonele verschijnen, wat rond vijven helaas het geval was. Het was ff zoeken, maar eenmaal gevonden heb ik het bijltje erbij neergegooid. Dat ze het 'ns ff bekijken, ja.