Het normaliseren heeft er lekker de vaart inzitten. Ik heb me tijden zelf voor de gek moeten houden qua vooruitgang. De drie stappen voorwaarts heb ik regelmatig gecorrigeerd zien worden door een achterwaartse beweging van minimaal dezelfde omvang. Die luchtkastelen waren nodig, maar dat hoeft niet meer. Ik ga nu niet zeggen, dat ik er ben, of zoiets, maar ik ben zeker weten weg, waar deze ellende ooit is begonnen .... tenminste, nu alleen letterlijk nog.
Ergens de komende tijd de zoveelste poging ondernemen om ingepakt te krijgen, wat ik hier vandaan wil slepen. Spullen uitzoeken, ordenen, weggeven of -gooien, misschien valt wat te verkopen. Het is de laatste stap, die bij ontbrekend vertrekperspectief steeds weer in half gevulde dozen bleef steken. Misschien is het de goden verzoeken, maar het zou tijd worden, dat die eindelijk een handje meehelpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten