Zoals d'r ooit af en toe een goeie dag voorbij fietste, zo heb ik nu af en toe het pech tegen een slechte dag of twee, soms drie aan te lopen. Een wereld van verschil maar net als met regen na weken van zonneschijn kan ik ook dit maar met moeite voor lief nemen. Het zijn steeds dezelfde symptomen, het is nog steeds hetzelfde mechanisme en zelden of nooit is een fatsoenlijke cq. duidelijke oorzaak aan te wijzen. Soms overvalt het me, vaak zie ik het "van verre" aankomen.
Spanning? Zal vast wel, maar waar begint dat en waar houdt het op? Ook ontspanning is spanning, heb ik gemerkt. Angst? Dat is meer een gevolg dan een oorzaak. Maar wat triggert of is 'leading' in de aanloop? De geest? Het fysiek? De kip of het ei ...
Eigenlijk heb ik nog steeds geen greep op of begrip van de oorzaak/oorzaken. Het succes wordt geboekt in het doorstaan en/of pareren van wat er gebeurd. En voor een paar uur is dat goed te doen, een dag wordt al ergerlijk maar nu rolt het alweer af en aan sinds vrijdagochtend half vier. Dat is slopend op alle denkbare vlakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten