Weer eentje erbij. Uitdaging nummero zoveel. Aub achter in de rij aansluiten en niet dringen graag, alles en iedereen krijgt, misschien niet de gewenste maar toch de noodzakelijk geachte aandacht. Weet nu eindelijk, ik zat er al jaren smachtend op te wachten, hoe het voelt na 45 jaar stug twee pakjes Gitane jaune per dag weggestookt te hebben en dat in luttele 45 minuten tijd ...
Ik word toch zo blij van al die te nemen hindernissen en voor mijn voeten lopende uitdagingen. Ok, ik heb een aardige verzameling overgevoeligheden en gras is niet de minste. Men zegt dat overgevoeligheden verdwijnen door gewennig, duurt een jaar of 40, maar toch. Goed om te weten, dat er ook nieuwe bij kunnen komen. Maar gras is gras zou ik zo denken, al kent Europa er honderden varianten van. Waarom dan na jaren snotteren, tranen en kriebel in de keel ineens longen, die de kont tegen de krib gooien? Lekkere timing!
Nog een hectare of twee bijna meterhoog gras en ik er op 25 cm (bil)hoogte doorheen crossen .... Lang leven de tegenwerking, anders zou het zowaar vlotten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten