Goede vrienden doorstaan de jaren, wachten geduldig op hun moment en worden dan op ouderwetse wijze genoten. Het bijt en prikt, hakt erin als een zorgvuldig bot gekoesterde bijl, maar het is onomstotelijk Frankrijk. Dat mag ook wel na de accountant, de Franse bloedzuigende Staat, een tweetal espresso's en een ronde door een stad, die zich opmaakt voor de zonnewende en dat presenteert als het "Fête de la Musique". Ik moet het hele alles over me heen laten komen en ben langzaam huiswaarts gedropen.
De afgelopen dagen zijn aan verwerking toe, er moet gewerkt worden aan wat komen gaat en tussendoor is het slikken wat allemaal had gemoeten, maar gewoon niet kan. Zelfs de rozen willen niet.... dus waar gaat het over?
Als de tekenen niet bedriegen is een deel van het totaal inmiddels theoretisch verkocht. De eerste parafen zijn gezet, de voorwaarden geformuleerd en de valkuilen hopelijk vermeden. Nu is het aftellen en duimen en een klein beetje vrolijk zijn. Het is niet wat het zou moeten zijn. Niet de hoofdprijs maar -excusé les mots- enig gerommel in de marge. Maar het beweegt en in alle optimisme dender ik daar als mens maar achteraan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten