Allergisch zal ik altijd wel geweest zijn. De last herinner ik me vanaf een jaar of 7. Losgewreven netvliezen, was er zo eentje, omdat je de irritaties niet kon laten voor wat ze waren. Vanaf de middelbare school zijn er vrijwel jaarlijks dagen geweest, dat ik nauwelijks op een fatsoenlijke manier kon functioneren. Mechanismen bewust moeten ondergaan, die normaal gesproken op de afdeling "Automatismen" thuishoren, kost energie, veel energie. Het gaat dan echt om het besef van zoiets als de ademhaling. Het kost moeite die ademhaling en dat merk je meer dan je lief is. Het feitelijke mechanisme gaat nog steeds automatisch, maar het schuurt, krast en hapert voor je gevoel. Bij astma-gevallen moet het rampzalig zijn en ik kan me dat helaas te goed voorstellen.
Ergens is het ooit begonnen, dat er dagen compleet uitvielen, je uitgeteld in een hoekje zit en de wereld aan je voorbij ziet gaan. Het moet ergens tijdens mijn studie zijn geweest, de beginjaren in Utrecht. Daarvoor heb ik nog jarenlang erg foute middelen geslikt, maar ze hielpen als een trein, dat moet gezegd zijn. Het meest vreemde is echter dat je, tenminste ik, dat ieder jaar weer vergeet of wegstop. Gevolg is, dat het in het erop volgende jaar even duurt, voordat het dubbeltje valt. Herkenning .... soms is het zo slecht nog niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten