Water

 Netjes thuis gearriveerd na een warme en verzorgde middag. Een zondag op z'n Frans in Frankrijk. Uit eten, de variatie op het zondagmiddagmaal als jezelf geen zin hebt om de hele ochtend achter het fornuis te staan en geen moeder in de wijde omtrek hebt, die zich geroepen voelt dat wel te doen.

 Mest en grasrestanten achter oren en onder nagels vandaan geschrobt, het lijf besproeit en de resterende beharing in de plooi gelegd netjes op tijd met den voiture het aangename gezelschap opgehaald en al keuvelend in de richting van de gereserveerde tafel gereden.

 Bekende plek, een hernieuwde ervaring en een oude liefde. Ja, ja, dat is schuiven, passen en meten en het uiteindelijk nog niet weten. Helaas viel hier en daar wat tegen, maar dat deed geen afbreuk aan de vaart en beleving van de middag. Alles stroomde. Aan tafel, in mijn hoofd en door de bedding.

 Gekomen in de regen, vertrokken in de zon. De koffie zijn we vergeten en misschien had ik door moeten rijden, de zon zien ondergaan in de oceaan, de zilte zeelucht in de neus en de kreten van de meeuwen in de oren. Dan was het een koffie met cognac geworden en een lange avond voor een open haard.