Bril

 Z'n dood overviel me in 2009 en ik het kostte wat graven in mijn eigen krochten alvorens ik snapte waarom het me zo trof. Hoe voor de hand liggend de vergelijking met mijn eigen ervaringswereld ook mag lijken, ik baalde vooral van het feit, dat ik iemand ontdekt had die me zeer aansprak, al jaren bleek te schrijven zonder dat ik daar tegenaan gelopen was en helaas veel te vroeg de pijp aan Maarten moest geven. Martin Bril heb ik te laat, slechts een aantal maanden voor zijn dood gevonden.

 In 2009 heb ik niet de fout gemaakt om direct z'n hele oeuvre uit de boekhandels weg te dragen, maar zijn nieuwste bundel "Heimwee naar Nederland" heb ik me onlangs wel gegund en daar heb ik vandaag met veel plezier in zitten lezen. De stukjes zijn jammer genoeg allemaal te kort, het zijn amuses die naar meer smaken, me keihard laten lachen of de lippen in een begripvolle glimlach plooien. De gretigheid waarmee hij het leven om zich heen in zich op nam is aanstekelijk. Al lezende kijk je anders naar wat om je heen gebeurt.