Na wat dralen en een hoop gewik en geweeg mijn mei-trip uitgebreid met een tocht door het laatste mij onbekende deel van Frankrijk. Op uitnodiging van een bevriend stel me laten verleiden tot een ontdekkingsreis naar Bretagne en dan ook werkelijk tot het uiterste westelijk gelegen puntje. Zijzelf zitten iets verder landinwaarts, maar mijn afkeer van het slapen op een slaapbank in wat eufemistisch een 4-persoonsappartement wordt genoemd, heeft me naar de uiterste grenzen van het Franse land gedreven. Voorbij Brest in strak westelijke richting en dan voordat je van de klif dondert net ff naast de vuurtoren.... Kan bijna niet anders dan dat dat een prachtige plek is.
Ooit in Niort geweest en toen doorgereden naar La Rochelle en île de Rê maar verder noordwestelijk ben ik nooit geweest. Heeft me nooit getrokken maar nu ben ik wel benieuwd. Bretagne op de heenweg en een paar dagen later Normadië op weg naar Nederland. Misschien kom ik nog ergens de geest van John Wayne tegen, hoewel ik die liever als paardrijdende veedrijver dan modderhappende soldaat zie.
Op dus -straks- naar wat ooit, in Asterix'se tijden het einde van de wereld was. Volgens mij moet ook dat dorp daar ergens in de buurt hebben gelegen. Zou wel een everzwijntje lusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten