Hoe zou die zijn? De autorit zonder kleerscheuren doorstaan? De eerste nacht is achter de rug. Rare geluiden? Geen geluiden? Het ritme, nog boerser dan het Franse platteland? Al herkenningspunten getroffen, over déja vû's gestruikeld? Ik vraag me meestal niet zoveel af en laat de boel vol vertrouwen blanco op mijn af komen. Zo zal het ook deze keer gaan, hoewel zo vreemd, zo anders is alweer wat jaartjes geleden. Een beetje op ontdekkingsreis is het wel.
Met de mogelijkheden van het internet, en dan heb ik het nieteens over zoiets extreems als Google streetview, hoeft je je tegenwoordig eigenlijk nieteens te verplaatsen om een goede indruk van verder volledig onbekende streken te krijgen. Ik heb daarom juist niet veel zitten neuzen. Ik wil het zelf zien, mijn eigen beelden, mijn invalshoek, mijn reacties. Goed weer en een strategisch gelegen terras zijn voor mij wat een uitkijktoren voor een jager is. En dat hoeft niet persé met knipmessen in zwart/wit die je geruisloos op je wenken bedienen. Misschien wordt het wel een bankje naast de deur in de zon en erg veel brabbelen in diverse talen en nog meer werk voor handen en voeten. We will see. Wir werden sehen. On verra. We zullen zien. Vom vedea.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten