's Ochtends wakker worden met iets zachts en warms in mijn armen. Ogen open, iets zeggen en op z'n minst enig gebrom retour ontvangen, is onvergelijkbaar prettiger wakker worden dan de iPhone pakken om te kijken of de batterij niet leeg is, omdat het ding nog geen kick heeft gegeven. Heerlijk nog eens omdraaien en bij elkaar kruipen en dan stechelen wie d'r voor het maken van het ontbijt Postsmoet opdraaien. Een ochtend met de zon in bed ipv door de ramen naar binnen loerend.
Slaapdronken het bed uit geknuffeld worden en je met tegenzin maar liefdevol over het ontbijt buigen. Gelukkig altijd weer die ander. Overtuigingskracht is een handige eigenschap. Ik rek en strek me in afwachting van de geur van koffie. Brood hoeft niet. De geur van vers brood is net als tabak. Het ruikt verrukkelijk en verder moet je er vooral niks mee doen. Doezelend wachten tot je eindelijk die voetstappen in de gang hoort en dan voor die laatste paar seconden diep wegzakken in slaap.
De koffie maar vooral elkaar genoten en dan trap af de dag tegemoet. Geen eindeloze rondedans rond de hete brei maar tsak, tsak die dingen aangepakt, die moeten gebeuren of omwille van de ene of vanwege de ander of gewoon omdat het tijd is. Doen wat gedaan moet worden, oppoetsen, repareren, vormen, plezieren, verfijnen, spelen, verfraaien, aaien en een zoen .... zo zou je het moeten doen. Het spel van twee levens die dansend om elkaar steeds dat andere raken, kort samengaan en weer wegvlieden. Altijd weer opnieuw, iedere keer anders, nieuw en vertrouwd. Eigenlijk is de praktisch invulling verder volstrekt irrelevant. Het gaat om de vanzelfsprekendheid van het moeten, de tijd voor het willen en het dromen van het kunnen .... samen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten