Tijd om de schermutselingen in de achterhoede gedag te zeggen. Omschakelen van de guerilla naar de confrontatie in het open veld. Het was een maand eerder voorzien, maar ach, wat zou het. Ouderwets wapengekletter, al zal er nog een periode van schuiven en verplaatsen aan voorafgaan. Met alles en iedereen afgerekend. Niet ongeschonden maar volledig valide uit de weinig vrijwillige ontmoetingen tevoorschijn gekomen. Nu resten er nog twee: de verkoop en mezelf. Twee vliegen in één klap? Zou d'r niet vies van zijn.
Ergens heb ik het gevoel, dat ik door mezelf heen moet om dat te realiseren, wat ik als grootste struikelblok ervaar; de verkoop, noem het verlossing van -en mischien wel uit- dit paradijs op aarde! Dus niet de handdoek maar de handschoen in de ring! Laat ik mezelf tegemoet treden, overwinnen èn het onderspit delven. Het laatste loodje.
Niemand die mij zo goed kent als ikzelf. Iemand aanpakken voor wie de sterke kanten en zwakste plekken gesnedenere koek zijn dan je eigen broekzak. Lang uitgesteld maar dat het nooit tot afstel zouden leiden, lag er van begin af aan duimen dik op. Dit gaat spannend worden, de onbekende mogelijkheden van bekend terrein. Hier gaat veel vloeien en wie weet ook bloed. Schaken tegen jezelf. Het jachtseizoen opent dit weekend, symbolischer kan het niet. Een free-fight met slechts één regel: niet ingraven! Geen loopgravensoap maar door tot eentje opgeeft. Gaat leuk worden met slechts één deelnemer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten