Zo loop je voor en ineens loop je weer achter, alsof er niets gebeurd. Niets is minder waar. De reflectiemomenten ontbreken. Als je lekker rijdt, vergeet je het ritme van de pauzes. Ik ga met de stroom mee, niet als dooie vis maar heerlijk met mijn vinnen in mijn nek op een bedje van waterkers, grasspriet in mijn bek en sloom sturend met mijn staart. Het vreemde is, dat ik weinig anders doe dan anders. Het bevalt alleen vele malen beter.
Zon daggie als vandaag, helemaal ingesteld op de voorspelde regen en uiteindelijk een beetje lopen lanterfanten op een overwegend zonnige dag. Gedaan wat ik me eigenlijk maar deels bedacht had, wat andere zaken tussendoor meegenomen en ook vanalles links laten liggen waar het eigenlijk niet hoort. Het deed me allemaal niks of net een heleboel. Iedere element de gewenste aandacht gegeven of onthouden.
Om zes uur mijn bed uitgerold, me rond de lunch weer teveel als beest gedragen en dan toch tegen 22 uur een gevoel van spijt hebben, dat er geen stad in de buurt is. Deze dag zou gerust nog een etmaal door mogen gaan. Mobiel opgeladen, laptop achter de hand ... een heuse, hoe heet het ook weer, late maaltijd met vrienden zou mij aangenaam plezieren. Nog een fles of wat wegspoelen maar vooral toch genieten van wat je proeft, hoort, denkt en voelt.
Kom op jongens (en meiden) hier ligt ergens een draad, waar ik mee verder moet en kan. Kan iemand ff bijschijnen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten