Het is dit jaar niet vaak voorgekomen dat het bed voorbij de klok van tienen werd opgezocht, maar vandaag doen we er eentje bij. Het is nog een uurtje en dan een slok bubbelwijn en onder de wol als de honden gekalmeerd zijn van de paar vage knallen in de verte. Rare beesten. Vanochtend om zes uur al onder de wol vandaan gekomen met een on-uitgeschreven 'Te doen'-lijstje in mijn hoofd. En alles is gedaan.
Met het voorgenomen mini-buffet was het zoals voorspelbaar improviseren. De Penny is geen hypermarché en de onlangs geopende nieuwe buurtsuper in de richting Birghis ziet aardig uit maar het aanbod voegt niks toe. Het resultaat mocht er desalniettemin zijn zowel voor het oog als voor de smaakpapillen.
Het heeft iets irreëels, dat we alweer 12 mndn verder zijn, dat ondanks alles het leven zijn gang is gegaan. Hoe de goede momenten zich verhouden tot de mindere heb ik niet bijgehouden. Voor mijn gevoel hebben de minderen de overhand gehad, al vergeet je snel wat goed is gegaan. De blogproduktie mag in deze als teken aan de wand gelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten