Zelden zo'n beroerde dag gehad. Maximaal haalbare bezigheidstijd een uurtje. Daarna was het bed het enige alternatief. Op bed was het net alsof een grote hand me aan het bed kluisterde. Het was iedere keer een gevecht om het bed te verlaten.
Eenmaal naast het bed ging het lamlendig en beroerd van de ene voet naar de andere. Van het zoveelste voornemen om een kerstboom in huis te halen is het weer niet gekomen. Behalve geen energie ook weinig vertrouwen om de weg naar Sibiu zonder ongelukken af te leggen. Moe. Pijn. Slaperig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten