Het lijkt verdrie, mijn moeder wel, die bij mijn vertrek in het kader van een
vakantie altijd wilde weten "Wat, waar en vooral HOE bereikbaar?" Mijn
antwoord "Weg" heeft haar nooit tevreden kunnen stellen, maar mij een
hoop erg prettige vakanties opgeleverd. Het hele jaar door kun je rustig volstrekt onbereikbaar zijn, maar die ene keer, dat je je biezen pakt, willen ze je kunnen bereiken. Bekijk het ff.
De telefoon is ook zoiets. Als je hem niet opneemt, ben je niet thuis. Nooit willen beseffen, dat je een telefoon ook gewoon kunt laten overgaan zonder het ding op te nemen. Met de mobiele communicatie heeft die terreur een voorlopig hoogtepunt bereikt, maar gelukkig werpen mijn opvoedingsactiviteiten op dat en aanpalende terreinen inmiddels hun vruchten af.
De laatste, door te slikken brok zal mijn permanente verblijf buiten de directe invloedsferen vanuit de ouderlijke commandopost zijn. Het goeie mens probeert inmiddels alweer bijna zeven jaar mij te bewegen om terug te keren naar Nederland en dan natuurlijk het liefst op loopafstand en dat met een rollator ... Een ware kloek, die het maar moeilijk kan verteren, dat kuikens meer bewegen dan eieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten