Zonderdag

 Een dag van niks. Geen zon, geen regen. Niet warm, niet koud. Geen actie, weinig reactie. Weekend, waarvan acte! Alle tijd en nergens zin in. Een echte zondag, alleen de onderhuids familie-irritaties ontbreken. Daar heb je in je eentje verbazingwekkend weinig last van.

 Nog te lamlendig om de kelder in te tjokken en dus het middaguur met 'Straight water' gepareerd en natuurlijk zonder ijsblokjes. Je wilt tenslotte de echte smaak en niet aan een slap aftreksel lebberen.

 Noem het een samenloop van omstandigheden, min of meer ongepland. De meest overbodige dag van de week, een lijf dat bijna weer vrij kan bewegen en het volle besef dat ik weer ben, waar ik heel graag weg wil. De zon zou toch wel de 35 moeten aantikken en iets of iemand onverwachts een blik vrouwelijk schoon of knuffelbare beren tevoorschijn moeten toveren, wilde mijn aandacht zich misschien laten verleiden tot afleiding.

 Zo'n dag, die je niet in de boeken wilt hebben om 'm later niet onvermijdelijk weer te moeten verwijderen. Dit zijn moeilijk uit te leggen momenten. Grenzen waar je tegen aan hikte, overheen gaat, aan blijft hangen, stilletjes vervloekt, intens naar verlangt en de facto geen ene ruk mee kunt.