Met zijn hand klopte hij de grote steen aan zijn voeten zandvrij en ging zitten. De afgelopen uren nergens last van gehad, maar het zitten deed goed. Met een trage beweging haalde hij het lemmet van het kapmes langs zijn mouw. Een paar extra handen waren geen overbodige luxe geweest. Makkelijker is niet altijd beter en hij was blij, dat hij geen pottekijkers om zich heen had.
Hij haalde de worst en het brood uit z'n rugzak en nam een slok van de wijn, die de pensionhouder hem vanochtend hoofdschudden had toegestoken met de verzekering, dat hij het nodig zou hebben. Terwijl hij op het voedsel kauwde keek hij rond en verbaasde zich over de stilte. Al uren had hij geen vogel meer gehoord of een muis voorbij zien flitsen noch de wind door de overdadige begroeiing horen ritselen. Het was ongewoon stil hier. Hij hoorde het malen van zijn tanden en schrok toen hij zijn neus ophaalde.
Geïrriteerd stopte hij alles terug in de rugzak, zwaaide het ding over zijn schouder en haalde direct uit met het kapmes. Het kon niet meer ver zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten