Waar is ze gebleven? Waarheen verdwenen? Als ik niet oppas verlies ik het initiatief en moet ik straks echt gaan zoeken. Als fictie met je op de loop gaat, sta je d'r als schepper wel een beetje voor Jan-met-de-korte-achternaam bij. Nu mag ze van mij wel eigen initiatief ontplooien, maar dan wel graag op gezette tijden briefjes achterlaten. Zoeken en schrijven is niet hetzelfde als zoekend schrijven. Zo symbiotisch als het laatste is, zo onmogelijk zijn de activiteiten te combineren als ze los van elkaar staan.
Schrijven verdient rust. Rust in het hoofd en in de directe omgeving. Zal vast niet voor iedereen gelden, maar voor mij is dat plaatje inmiddels wel helder. En niet alleen feitelijke rust maar ook geen verplichtingen, die ik geen vaste plek kan geven of bezigheden die gedaan zouden moeten worden, maar waar ik geen zin in heb. Helaas is die laatste categorie hier nog steeds zwaar aan de overhand. Je doet er niks mee, maar krijgt de boel ook niet van je bordje. Noem het spookverplichtingen, stalkende verplichtingen of irritante aanwezigheden, het zijn in elk geval vervelende rust verstoorders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten