De momenten indachtig, dat ik vol goede moed de tuin in ging om mijn gedachten te verzetten, maar steeds weer de plek moest verlaten, omdat alles in mij tegen mezelf in opstand kwam, mag ik niet klagen over de uren, die ik deze middag met mijn handen in de grond heb zitten wroeten.
Natuurlijk alles onder hoogspanning. Herinneringen op het punt van hun stoel. Cardioloog hoofdschuddend langs de lijn en nog meerdere andere duveltjes verdeelt over linker- en rechterschouder. Waar je vanuit gaat krijg je opgediend, dus de eerste voeren moesten door diverse fysieke en mentale krampen heen gedrukt worden, waarna het schep voor schep beter ging.
De dagen zijn warmer. De zon verdwijnt niet meer voor vieren. Ik had langer kunnen werken, maar volgens mij was daar geen directe noodzaak voor. De ijsheiligen trekken hun schaatsen pas uit in de tweede week van mei. Dat geeft me ruim de tijd om te genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten