Beetje bezig in de keuken. Naast de terugkeerperikelen, die zich tot op heden gedeist houden, wil de innerlijke mens, ondanks genoten overvloed -of misschien dankzij- toch steeds weer vulling.
Om te beginnen de door schimmel en andere overduidelijke tekenen van de overschrijding van de houdbaarheidsdatum aangetaste voorraden uit de koelkast verwijderd en de fantasie losgelaten op de restanten. Veel verder dan soep of een salade kwam ik niet. Het dus maar bij de soep gehouden. De meeste ingrediënten zijn -volgens mij- wel aan enige verhitting toe
De altijd aanwezige uien, knoflook, prei en aardappelen, wat acceptabele delen van de teleurstellende tomaten, een twijfelachtig hompje courgette, bouillonblok, paprika en een berg champignons ... Voilà. Nu enkel nog geduld en qua soep komt het goed.
Dit alles vandaag met grote regelmaat onderbroken door heftige niesbuien, waarbij mijn longen door mijn mond en mijn hersenen door mijn oren naar buiten probeerden te dringen. Niezen is een slopende activiteit als het het eenmalige overstijgt. Eindelijk kalmer roer ik in de pan achter de soep voor vanavond en voel het water uit mijn neus lopen alsof een kraan wordt opengedraaid en die stroom druppelt vrijelijke in de soep voor mijn hand dat kan voorkomen ..... Snot Soupe Suprême.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten