Koud en geen hout! Verkeerde combi. Je weet dat je hapklare brokken moet zagen, maar doet het niet. Je weet ook, dat als je het niet op momenten doet, waarop het niet direct noodzakelijk is, het op het ogenblik, dat het er wel toe doet, niet makkelijker op wordt. Eén van de vele treiterige spelletjes die je met jezelf speelt.
Nu is het dus koud en er is hout, maar je zult eerst met de zaag aan de slag moeten, voordat je het in de kachel in de fik kunt steken. En als je nu ergens geen zin in hebt, dan is het wel zagen of naar buiten gaan. Dus de kou maar welkom heten? Dit kan in het slechtste geval dagen duren of leidt tot een kilometers lange rit naar de bouwmarkt voor twee zakjes belachelijk duur stookhout. Hoe kan een mens het zich moeilijker dan moeilijk maken? Jezelf dwarszitten is een kunst, die ik me de afgelopen jaren eigen heb gemaakt.
Vandaag was het gelukkig snel bekeken en het pleit beslecht in het voordeel van het verstand. Het kacheltje ronkt, de katten tevreden en mijn handen warm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten