Vertraagd

 Het vlot niet altijd in het gewenste tempo en de dag van gisteren heeft me aardig heen en weer geslingerd. Dat was haat en liefde op hoog niveau. Ik heb het wijselijk laten bezinken. Met modder gooien is al erg "-1", zoals dat tegenwoordig heet, maar als het dan ook naar jezelf is, ben je wel helemaal -al is dat dan weer ouderwets- van lotje getikt, als je dat ten overstaande van Jan en de rest gaat doen. Beetje gaan RTL-boulevaren. Krijg de pip, svp.

 Gisteren was er één mooi moment, dat niet alleen is blijven hangen maar wat ook nog opgetekend mag worden. Na een uurtje doodgeslagen te hebben in het aan zelfoverschatting leidende dorp met regiofunctie lagen mijn winterbanden nog niet onder de auto toen ik terugkwam bij de garage. Weinig verbazingwekkend maar ik zit niet voortdurend om bevestiging te springen! De ochtend was voorzichtig omschreven niet geheel naar wens verlopen en ik wilde naar huis en snel ook.

 De ogen van de meester mesten niet alleen het varken vet! Mijn komst in de garage bracht in beweging wat een uur geleden al gebeurd had moeten zijn en binnen een half uur mocht ik mijn bak zelf winterklaar van de brug rijden. Eindelijk iets wat weliswaar te laat maar toch vlotte en dan borrelt allerlei biochemisch's in me op, rond, over ... weet ik wat en had ik geen zin om huiswaarts te keren. Een lunch leek het geschikte alternatief en er zijn daarvoor de juste gelegenheden in de buurt.

 Kwart na het middaguur is tegenwoordig in Frankrijk zelfs aan de vroege kant, maar ook na mij werd de bezetting er nauwelijks beter op. Het is een koninklijk gevoel om ergens te zitten waar drie man (helaas) in de bediening lopen en ze met z'n vieren aan de slag zijn in de keuken. Zeven mensen in de benen voor de vulling van mijn maag ... Mijn dag gloort aan de einder.

 Na een smakelijke maaltijd, aangename verzorging en tevreden innerlijk gevoel loop ik zoals gewoonlijk naar de bar voor de rekening ....  De rekening  bestond uit de getallen 666, wegrijdend uit het dorp kon ik net op tijd remmen voor een over de weg schietende zwarte kat en ineens bedacht ik me dat het de 13e was .... En toen de middag. Was ik maar in bed gebleven.