Soms wil ik schrijven, gewoon schrijven zoals ik ook wil lopen, gewoon lopen. De ene voet voor de andere, het ene woord na het andere. Een zichzelf stimulerende bezigheid. Voortgang. Beweging. Eenmaal aan de rol gebracht, versterkt het zichzelf .... gaat door, en door en door. Een "En ze levenden nog lang en gelukkig ..." Eenmaal de drempel overschreden, wil het niet meer terug, hoef ook niet, liever niet zelfs.
Bewegen. Vloeien of beter stromen. Die node gemiste vanzelfsprekendheid. Woordrijgen als voortstappen, zingeving in willekeurig welke richting, weldadige uitputting, droomloze slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten