Wakker worden en weten dat iets anders is dan anders, maar het niet kunnen benoemen. Nee, geen Alzheimer, gewoon nog niet echt wakker. Geslapen als een baby vanaf twaalf tot zes, dat gooit het dagelijkse houvast al aardig overhoop. Ff lekker rekken en strekken, je heerlijk omdraaien en denken: "O nee, de ho...." Dat is het! Geen honden, dus. Niks niet d'ruit voor honden ipv beschuit. De luxe van geen kans op ongeduldig geblaf, dat je maar beter voor kunt zijn. Heerlijk nog eens rekken en strekken en hup op die andere kant. Niks moet, alles mag en zo'n warm bed is toch wel erg lekker als de kamer eromheen niet verwarmd is. Lekker een uurtje dubben en tijd rekken. De mobiel op berichten controleren. Zo'n nieuwe ingeslopen gewoonte waarvan ik me vijf jaar geleden nog geen beeld had kunnen vormen.
Nu zou je moeten kunnen kiezen tussen bad of douche. De dag helemaal aan zijn lot overlaten of er nog gebruik van maken. Bad, champagne, fruit en massage..... Douche, koud water, koffie en in de benen.
Honden zijn heerlijke beesten en ik heb er hier massa's plezier aan beleefd en beleef dat nog dagelijks, maar passen in mijn leven, doen ze niet meer. Net als het huis niet meer past en de plek meer ballast dan bagage is geworden. Ik ga deze ochtend in alle rust laten verglijden. Straks zijn ze er weer en eisen hun terechte deel van mijn aandacht op. Morgen zal ik niks meer missen en duwen Jut & Jul me als vanouds enthousiast de dag in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten