Blijf stilstaan en de rest lijkt te vliegen. Probeer te vliegen en er veranderd niks! Juli. Hoogseizoen. Karpers, eenden, egels, eekhoorns, vliegen, muggen en een verdwaald ree. Drukte van jewelste maar dan anders. De tijd vliegt, heelt wonden en terroriseert traag het geduldig wachten. Een veelzijdige klant en slechts zelden geruststellend. Bijna alweer tijd om de illusies voor dit jaar in te pakken en op zolder een droog plekje te geven.
De tijd tikt verder en de knopen wachten geduldig om doorgehakt te worden. Het zal de knopen een worst wezen maar mij wel. Hoelang kun je het onvermijdelijke uitstellen in de hoop op beter? Wanneer geef je op en laat je je met de finish in zicht de andere kant op sturen? Voor het winterse wachten invalt wil ik die vragen uitgekauwd en liefs van tafel hebben. De willekeur van het moment stuit me tegen de borst. Misschien is daar niks aan te doen en moet ik maar hopen, dat ik me straks wijsgemaakt krijg, dat het allemaal goed is geweest zoals het gegaan en gedaan is.
Hahahaha ..... zo'n akelige metale klank, na-echoënd verdwijnend in een holle ruimte. Wie is hier de Joker? De tijd? Ik? De Omstandigheden? De willekeur? Het leven .....?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten