(08/04/2009) Inmiddels had ik na de ervaring van zondag twee dagen en nachten (m.n. di-wo nacht) achter mijn rug die enorm veel energie hadden gekost en waarin ik voor mijn gevoel meermaals de dood in de ogen heb gezien. Mijn hoofd stond kortom niet naar blokkades en aanverwante zaken. Ik had meer het gevoel letterlijk bezig te zijn met overleven en dat maar met moeite.
De rest van de dag voor het grootste deel op de bank en in bed gelegen. Ik snakte naar rust en kalmte en als het zover was, schrok ik er weer voor terug, bang dat ik er definitief in zou wegzakken. Net als dinsdag ging het beter tegen de avond, ik werd weer wat mens.
Ik was nieteens alleen. We hebben wat samen gegeten en zijn vroeg naar bed gegaan. De kans dat ik snel zou slapen was klein, maar toch. Had ook al iets kalmerends ingenomen om het circus voor te zijn, desondanks ging het hele theater weer van voren af aan los.
Van Di op Wo heb ik geslapen tot half drie en begon aansluitend de ellende. Nu heb ik tot bij drieën wakker gelegen, menigmaal nat van het (angst-)zweet en na een extra kalmeringskwart uiteindelijk tegen drieën de rust gevonden om te slapen tot bij zevenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten