Alles heeft welbekend voor- èn nadelen. Zo ook het alleen zijn. Een kleine maar daarom niet minder vervelende bijkomstigheid van het alleen vertoeven op een plek is bijvoorbeeld, dat hier weinig valt te kiezen voor derden. Ze zullen het met mij moeten doen of -wat me in de meeste gevallen beter uitkomt- het moeten laten. Nu valt dat een medemens nog in alle redelijkheid duidelijk te maken maar bij de categorie 'beest' overheerst negerend onbegrip.
Na bijna twee decennia genoten te hebben van een plek in de schaduw van de aandacht, mag ik me sinds een paar jaar verheugen op de volledige toewijding van alles wat bijt en steekt. Ongeacht of het fladdert, vliegt, springt of kruipt. Dat er steeds voor een ander gekozen wordt kan trauma's veroorzaken. Elke keer weer de laatste die dan gratie God's bij het kiezen van de wedstrijdpartijen op de koop toe wordt genomen, streelt geen enkel ego. Maar als de voorkeur uitgaat naar het bloed van de ander ipv het mijne, dan weet ik mijn plek te waarderen.
Het is natuurlijk maar een tegenslagje in de marge, maar als het zoals de afgelopen dagen van kruin tot tenen aanvoelt alsof je lek geprikt bent, dan verlang je via een rare kronkel naar betere, vervlogen tijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten