(16-07-2002) In bed lag nog maar een schim van de man, die mijn vader ooit bij leven en welzijn is geweest. Het leven heeft hem definitief geveld. De medische wereld heeft zich teruggetrokken. De natuur gaat nu zijn gang. Voor ons rest enkel nog het aftellen van de laatste dagen en uren.
Toen hij zo'n drie jaar terug met de behandeling begon, werd hem verteld dat hij nog wel 100 kon worden. Waarschijnlijk heeft hij daar nooit op gerekend, maar toch wel op een definitief herstel en daar leek het ook heel even op.
Hij heeft zijn leven steeds op zijn manier geleefd en zo heeft hij ook geprobeerd de dood een stap voor te blijven. Maar voor de eerste keer in zijn leven heeft hij het onderspit moet delven.
Terug thuis weten we dat ergens dat telefoontje zal komen met de bevestiging van zijn definitieve vertrek.
Zevenentwintig jaar ouder dan ik .... het is niet meer zo lang .... (en dat is alweer 10 jaar geleden ....)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten