Momenten, ja het blijven de momenten die tellen. Waren de momenten er niet, verdomd, dan lag het leven op z´n gat. Het kost maanden ploeteren en misschien moet ik blij zijn dat ik het ergens in de gaten heb, maar het schrijven gaat vooruit. Ging het eerst om de zin van zinnen, tref ik nu soms een alinea aan waar ik vrede mee kan hebben.
Het is voorlopig nog een mistige bezigheid, maar minder dus. Klaart het op of wen ik aan de mist. Tell me. Waar wil ik überhaupt naar toe? Wil ik dat weten? Ja, dat zou ik willen weten. Ik wil reizen met een doel, onderweg zijn, niet aankomen en daarna weer wegwezen. De bedoeling heb ik al, nu het doel nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten