Zometeen mijn neus nog eens in de tuin laten zien, Maar eerst iets van een maaltijd. Je zou het op zo'n dag, dat je druk bent met vloeistof tanken, bijna vergeten. Het zijn rustige avonden. Te aangenaam om binnen te zitten. Buiten heb je verder niet zoveel te doen, als je zit. Dus je zit maar wat te zitten, kijkt wat rond, drinkt nog iets om de dorst voor te blijven en bedenkt ineens, dat je verdomd ontspannen zit te wezen.
Zomerse rust. Eigenlijk zou je ergens, waar het niet te toeristisch is, op een terras aan een autovrije boulevard moeten zitten. Koffie, grappa, water, een eindeloos lijkende stroom passanten, waarin je naarmate de avond vordert steeds meer bekende gezichten ziet. Mensen lopen heen en weer tussen de einden van het dorp. Pantoffelen.
Ik kijk nu naar groene heuvels, een stel ooievaars, Snoepie en een tuin die van ver is gekomen maar inmiddels die naam weer mag hebben. Achter me is Mariana druk met water geven. Als ik anderhalve gieter in de tuin moet gieten, vind ik dat veel werk. Mariana is er op de binnenplaats iedere avond 1 à 2 uur mee zoet. Bloemen ... je zult er maar van houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten