Na een produktieve ochtend een gelijkgezinde middag? Dan zou het nog wel eens kunnen, dat het uienperceel schoon en voor het moment klaar is. Ook voor een voedzame lunch gezorgd idvv een risotto. Niks weerhoudt me kortom van een lange, vruchtbare middag terroriseren van rug en knieën. Ze doen hun best, moet ik zeggen, maar het blijven zwakke plekken.
Natuurlijk kijk ik alweer verder. Het leven houdt niet op bij een opgeschoond uienperceel. De bak van de kas kan natuurlijk, maar ik zoek iets subtielers. Het vrijmaken cq terugzoeken van de druivenplantjes lijkt me wel een aardige. Overzichtelijke klus, al zou je het niet zeggen, als je de plek zou zien. En vooral ook dankbaar om de plantjes weer vrij in het zicht te krijgen. Iets wat muv van de kas voor ieder perceel geldt, waar het onkruid de overhand heeft gekregen.
Het is zo'n typisch moment waarop 'niet vooruit te branden' op het punt staat om om te slaan naar 'alles tegelijk willen'. Een stuk of zes klonen incl. mezelf en ieder aan de slag met zijn eigen takenpakket. En at zes weken lang .... als je het nou over wensdromen wilt hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten