Gisteren als siësta-activiteit de 25 ltr rode rosé afgevuld in flessen. Dat ging wonderbaarlijk goed. Andere aanpak gekozen om oxidatie tijdens het afvullen te voorkomen. Tegen verwachting in werkte dat beter dan de manier waarop ik het tot nog toe heb gedaan. Minpuntje was, dat ik tijdens vullen van de flessen het idee had, dat er flessen tussen zaten die niet geheel schoon waren.
Vreemd. Moeilijk voorstelbaar maar achteraf weldegelijk waar gebleken. Niet dat ik de flessen weer overgegoten heb. De laatste fles haalt zelden de gewenste vulling en na consumptie van de inhoud bleek de bodem niet de helderheid te hebben, die het had moeten hebben. En dan heb ik het idee, dat ik de schoonmaakprocedure zeer strikt in acht hou. Zowel bij de wijnflessen als bij de weckpotten is het schoonmaken en schoonhouden een pijnlijk precieze toestand.
Het zij zo. De controles opvoeren is nauwelijks mogelijk. Iedere fles gaat meermaals door mijn handen. Dus eentje die fout gaat is niet onmogelijk maar meerderen zou niet moeten kunnen. Hopelijk heeft het geen al teveel negatief effect op de inhoud. Een inhoud die verre van zoet was. Een genot!! Anders dan de 50 ltr die er nog staan. Die zijn zo zoet, enkel geschikt voor Mariana.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten