Moest van verre komen vanochtend. En dan heb ik het even niet over het slachtveld dat ik aantrof in de keuken. Gewoon, niet wakker willen worden. Door moeheid de oogleden dicht gedrukt krijgen. Meerdere aanzetten waren nodig, voordat de dag de nacht weggewerkt kreeg. Twee slechte dagen voor de boeg. Qua weer had ik best in bed kunnen blijven liggen. Het is nog niet zover, maar de middag schijnt te verregenen en morgen wordt het nog een slagje natter. Dan twee dagen bijkomen en eindelijk iets van beter weer voor wat de verwachting waard is.
Blij dat ik me de afgelopen dagen een breuk gewied heb. Zou het onkruid nog steeds een meter of hoger gestaan hebben, zou diepetreurnis mijn dagen hebben gevuld. Niet dat het nu Hosanna en Hallelujah is. Nog genoeg werk te doen en vooralsnog stemt mijn onderrug tegen. De twee mindere dagen komen me kortom niet geheel verkeerd uit. Jammer dat zitten ook niet gewaardeerd wordt door mijn rug. Dat wordt een beetje drentelen en doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten