De rug blijft dwarszitten. Desondanks gaan we aan de slag. Zien wat ie doet, of ie buigt of barst. Zal er niet direct vol tegenaan gaan, al is dat tegenwoordig al lang niet meer wat het ooit geweest is. Uiteindelijk schijnt beweging de beste remedie. Bedachtzaam, dat wel. Het belooft een redelijk mooie dag te worden en ik ben mijn opgelegde terughoudendheid meer dan zat. Krijg ik ws spijt van. Het zij zo.
Onkruid, onkruid, onkruid. Het groeit sneller dan ik het in de gegeven omstandigheden uitgetrokken krijg. Eerst maar het kasvlak verder opschonen en mocht ik tegen die tijd nog niet compleet kreupel zijn, dan zijn er nog 3 percelen waar het onkruid inmiddels (weer) de overhand heeft. Het bessenperceel heeft daar mijn voorkeur. Die dingen komen tussen al het onkruid maar moeilijk aan rijpen toe. We gaan het zien. Half elf ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten