Het werk in wat de kas moet gaan worden deed goed. Het idee van wat mogelijk is, maakt de tuin completer dan ik ooit een tuin heb gehad. 'Tuurlijk blijven er kleine aanpassingen en aanvullingen mogelijk en soms ongetwijfeld ook wenselijk. Zo bezig betrekt het ongemerkt op de achtergrond en ineens zijn daar de gedachten, die ik liever niet denk. Gaat de kas werkelijk in elkaar gezet worden? Ga ik het gebruik van de kas meemaken? Ben ik er nog het volgende seizoen? Waar doe ik het allemaal voor? Etc en zo verder.
Eenmaal door het cordon sanitaire heen gebroken, kan ik ze alleen nog negeren. Iets waar deze gedachten over het algemeen schijt aan hebben. Ze zijn er dan ook nog steeds, hebben zich geïnstalleerd en kijken onverstoorbaar in mijn richting. Ik laat ze maar voor wat ze zijn. Wie wie in zijn eigen vet laat gaar koken is me niet duidelijk.
Hopelijk kan ik morgen, desnoods tussen de buien door, weer aan de slag. Doen is de beste remedie tegen denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten