Een ongewild hangerige dag. En dat op een prachtige dag. Strak blauwe lucht. Volgens mij de eerste keer deze zomer. Mediterrane sfeer. De sfeer van terras, parasol en een glaasje. Als ik er nu aan denk, mn dan dat glaasje, dan gaat er een rilling van afschuw door me heen. Nou, dan kun je rustig stellen, dat ik een eind verwijderd ben van normaal. Hopelijk trekt dat bij in de komende uren. Niet zozeer voor dat glaasje maar meer met het oog op morgen.
Ik kan nou heel flauw gaan opsommen, wat ik niet allemaal had willen doen vandaag. Om te beginnen was daar ws maar de helft van gebeurd en ten tweede maakt één dag niet zoveel uit. Maar dan moet het wel bij die ene dag blijven.
Zo maar eens voor de tweede keer plat gaan vandaag. Net geprobeerd om een film te kijken en ik zat gelijk te slapen. Het zou prettig zijn als de wondere wereld der medicijnmensen eindelijk duidelijk zouden kunnen maken wat er aan de hand is. Het is kort maar overduidelijk heftig, als je er dagen van moet bijkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten