Langzaam komt smaak, zin, rust en zengevoel terug. Ik klop alles direct tweemaal af en hoop dat tegenwerking op de korte en middellange termijn zich ff met anderen bezig houdt of nog beter gewoon met zichzelf. De tuin begint weer iets van tuin te krijgen. D'r is nog steeds allejesus veel werk te doen om te komen, waar ik allang had moeten zijn, maar dat licht aan het einde van de tunnel lijkt geen illusie te zijn.
Het sisyphuskarakter van de klus begint te verbleken. Nog ff en ik geloof er weer in. Wat een uitputtingsslag is het geworden. Het is zoals altijd weer goed geweest, dat het vooraf wel rampzalig maar minder rampzalig leek dan het achteraf weldegelijk is geworden. De kasvlakte is nu ruim over de helft ontdaan van het hoge onkruid. Het perceel voor de kolen werkt nog niet mee, maar ook hier zit ik tegen het derde aan wat inmiddels schoon is. Dan is er nog één rampje te gaan en rest enkel het opschonen van het bessen- en het druivenperceel.
Als ik met die laatste twee, die grotendeels al gedaan zijn, aan de slag ga, over een week (??), dan ga ik me een daglang trakteren op Duvels. Duvels in de brandende zomerzon. Duivels!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten