Grijs, grauw, onaangenaam weer voor sjaal en jas. Juni .... Nou nog een lading sneeuw en we kunnen alvast Kerst vieren, want dat wordt natuurlijk weer niks aan het eind van het jaar. Je zou je normaal gesproken tweemaal bedenken, maar ik ga straks toch maar in de tuin aan de slag. Behalve dat het mondjesmaat met het groeien gaat is al dat onkruid geen gezicht.
Zonder andere voorbijkomende dwarsliggers staat ons een aardig weekeinde te wachten. Voorwerk verrichten dus. Mn de steeds weer verdwijnende smaak te pakken zien te krijgen, voordat hij het helemaal voor gezien houdt. Het is bar en boos. De kas had een pleister op de wonde kunnen zijn. Veel verder dan een litteken is het daarmee nog niet gekomen. Alles stokt. Een vloeistof die dank te lage temperaturen langzaam zijn bewegingsvrijheid verliest.
De dikke trui uit de wasmand trekken, waar normaal gesproken getwijfeld zou worden over een korte broek. Sjaal om de nek. Niet om het verbranden tegen te gaan maar om een ontstoken keel te voorkomen. Het zou komisch zijn als het niet zo belabberd zou werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten