Een rustige dag. De stortvloeden en stroomversnellingen lijken zowaar hun beste tijd gehad te hadden. Die van die ellende bedoel ik dan, de rest mag nog met graagte in alle gretigheid over me heen walsen. Het is nog te vroeg voor het bankje tegen de muur van het bejaardentehuis. Maar nu toch wel rustig en dat doet deugd.
Het is weer wennen, omschakelen, aanpassen en opnieuw in de benen gaan, iedere keer weer en dat waarschijnlijk (nog) niet voor de laatste keer, maar toch .... Het kon slechter en daar hoeft niemand mij iets over wijs te maken.
Ik heb me een borrel ingeschonken. Zoekend en ruimend tussen de spullen in de kelder vandaag 2,5 liter jenever gevonden, daterend van ons afscheid uit Utrecht. Jenever geef je mee als Holland achter wordt gelaten. Nu dronk ik dat wel eens, met name als het doorpompen van het bier niet de moeite van de alcohol waard was, maar liefhebber ben ik er nooit van geweest. Zal het ook nooit worden. Toch het kleinste flesje opengebroken en nu zou ik liederlijke formuleringen moeten aanheffen over iets wat minimaal 12 jaar flessenrijping heeft gehad. Laat ik nou net niet mijn proefnotities uit 1999 kunnen vinden. Misschien morgen dus.
Bij de voorbereiding van de maand september weer een brok uit 2009 voor mijn kiezen gekregen, dat wordt morgen nog werken. Zien wat daar van overblijft. De afstand, tot wat geweest is, wordt steeds groter en het geschrevene onwerkelijker. Het doordringen van dat besef is alles waar het hier om draait en de laatste weken is het hard en structureel vooruitgegaan. Geen 3 vooruit en 2 terug processies maar gewoon door in de vaart der volkeren. Toch ga ik me houden aan wat ik me in januari voorgenomen heb en ook die laatste bittere slokken zullen hun herbeleving krijgen en dan zien we wel of dat ergens toe leidt en zo ja, waarheen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten