Pelle

 (22-10-2002) Vanmiddag rond de klok van zessen was het zover. We hebben vrijwel direct met het ergste rekening proberen te houden, maar toch steeds weer op een wondertje gehoopt. Het heeft niet zo mogen zijn. Hij heeft dit niet verdiend, maar toch:

Pelle is dood    Anderhalfjaar en een paar dagen heeft zijn leven mogen duren en wij hebben dat -afgezien van de eerste zeven weken- met hem gedeeld. En aan dat delen was geen ontkomen aan. Waar Pelle was, eiste hij de eerste plaats op. Het enthousiasme waarmee hij de dag begon of ons steeds weer begroette, als we even uit zijn blikveld waren geweest, de energie waarmee hij Wittewaô benaderde, meesleepte in een spel en soms ook opjoeg, zijn leiderschap, zijn aanhankelijkheid, zijn eigenwijsheid, zijn schoonheid en nog veel meer. Wij en Wittewaô zullen het allemaal moeten missen.