Sympathieke geste van de samenwerkende openbare werken uit de dorpen over wiens grond een oneverharde publieke weg mij toegang verschaft tot mijn stulpje(s). Weken geleden bij de secretaresse van Le Chalard een vraag gedropt en vanmorgen zijn de Cantonniers van Ladignac geheel onverwachts en voortvarend aan de slag gegaan. Enig tegenstribbelen had ik niet uitgesloten, maar hier is op hoog niveau kordaat kortgesloten. Prachtig.
Eind van de ochtend zal de middenberm verwijderd zijn. Dat scheelt een slok op een borrel voor het zicht bij aankomst en voor de slijtage aan de onderkant van auto's, die niet als de mijne omhoog kunnen of sowieso op karrensporen zijn berekend, die ze normaalgesproken nooit tegenkomen.
Het blijft een haat-liefde verhaal, maar het doet goed om te zien dat er dingen gebeuren, ook al heb ik de hoop gekoesterd, dat het na 'mijn tijd' zou gebeuren. Het helpt de knop om te zetten. Een mooie droge september zou een rode loper zijn richting het definitief aan de slag gaan met wat allang had moeten gebeuren. Een re-animatie als afscheidsgebaar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten