Vijf uur wakker, zeven uur de illusie van nog een paar meter slaap opgegeven en onder het heerlijke dekbed vandaan richting het ontbijt. De honden zijn al wakker en in de benen. Het wordt steeds vreemder hier. Nog geen kat voor de deur. Is er nog iets waar je op kunt vertrouwen?
Het piepen bij het openen van de deurluiken is het verzamelsignaal voor de katten. Als iedereen present en verzorgd is, kom ikzelf aan de beurt:
Ontbijt,
Honden,
Schrijven,
Lunch,
Biertje,
Babbeltje.
.... en dan weer 'moeten'. Maakt niet uit. Iedere dag weer wat. Iedere dag een aantal uren, soms tot werkdagformaat vullen met wat helaas nog steeds niet nagelaten kan worden. Werk! Maar het werkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten