De honden zijn terug, wat morgen gedaan moet worden ligt klaar, het eten pruttelt en de kelder is geplunderd. Terug van weg geweest. Het leven dringt zich van alle kanten op. Herkenbaar, meer afschrikwekkend dan onweerstaanbaar maar die drempel is al eens hoger geweest. We gaan weer verder, zoals we iedere keer weer die duik in het diepe maken. Beloftes hangen in de lucht en ik besteed er vooral geen aandacht aan.
Vandaag is voor de woorden, de herinneringen, de verbale vormgeving van wat op onverwachte wijze over me heen is gewalst. Heimwee naar iets wat je niet kent. Een mens kan rare dingen meemaken. Ik ploeter maar het voelt niet hopeloos. Jammer, dat het weer wachten is. Waarom kan niet altijd alles een kwestie van 'doen' zijn en dan graag van twee kanten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten