woensdag 1 februari 2012

Verblijden

(01/12/2008) In het weekeinde geprobeerd om wat dingetjes duidelijk te krijgen, bijv. wat maakt gelukkig, wat zijn passies, wat zou je doen, als je alle tijd van de wereld zou hebben. Een bezigheid die uren en uren in beslag heeft genomen, omdat het resultaat steeds weer nietszeggende, vage, open antwoorden waren en alles hing ook nog eens af van stemming en moment …… Ja, zo kan ik het ook.

 Daarnaast moest alles zonodig een bepaalde meerwaarde meegegeven worden. Zo reis je niet, maar leer je ….. Ik lig dus niet domweg in de zon op welk werelds strand dan ook, maar bestudeer de korrelgrootte en samenstelling van het aanwezige zand en word daar rijker van!! Ha, ha!! Alsof al dat reizen een onoverkomelijke noodzaak voor het leren (wat het ook geweest moge zijn) is geweest …… weer zo’n fraai staaltje van achteraf invullen en feiten verdraaien. Leren kun je hier, alles wat je wilt of waar ter wereld zou kunnen. Zet een vierkante meter grasland af ga er zitten, iedere dag een uurtje of tig en je leert de wereld, kosmos, innerlijke mens, gevoelswereld en geest kennen, ontdekken, gebruiken, toepassen, etc. als je je er voor open stelt. En het bespaart de wereld een hoop milieuvervuiling en andere ongewenste verstoringen.

 Uiteindelijk dus niet verder gekomen dan “Leren” en “Amuseren”. Wat moet je daar nou mee??

 En als ik naar mezelf kijkt? Schrijven, lezen, luisteren naar muziek (raar maar waar), blij met de honden en katten, blij dat ik ze om me heen heb …… wat mis ik?? Is dit het leven wat ik wil?? Met een goed glas wijn, tongstrelende tussendoortjes en bij tijd en wijle een goed gesprek zou dit heel goed mijn winterbesteding kunnen zijn. Mischien al wat dingetjes met zaaien, stekken en anderszins planten verzorgen, waardoor de glans van het voorjaar ook in deze donkere dagen gloort, een orangerie zou het ideaal zijn, maar voor de rest gewoon rust, verfwerk binnen, misschien iets met schilderen en anders iets in de meubelsfeer.

 Zo snel als het groeiseizoen zich aankondigt, wil ik bezig zijn met zaaien, stekken, planten, verzorgen, oogsten en verwerken. Ook dan is het goeie glas wijn meer dan een deciliter vocht, zijn mijn beesten me zeer dierbaar en wens ik in elk geval niet de actualiteit uit het oog te verliezen. Aan het eind van de dag met een tevreden gevoel de zon zien ondergaan en bij tijd en wijle met vrienden en kennissen van gedachten wisselen over wat voorbij komt onder het genot van een goede maaltijd.

 Het is een beeld dat wel mooi compleet los staat van een partner in mijn leven …… ik zou het me een paar maanden geleden niet bedacht hebben. Is dat hard??

Geen opmerkingen:

Een reactie posten