Het is niet het weer. Het zijn niet de kleine tegenslagen in het leidingensysteem. Het is niet een binnentemperatuur die langzaam richting de buitentemperatuur kruipt. Het zijn niet de drie dekbedden, waaronder ik inmiddels 's nachts lig. Het is niet het ijs, dat ik na de wandeling uit mijn haren moet bikken. Het zijn niet de honden, die weer van iedere onachtzaamheid gebruik maken om er vandoor te gaan. Het is niet de luxe kooi, die steeds meer van een kerker weg krijgt.
Het is de kop koffie, die niet staat te wachten als ik binnenkom. Het zijn de woorden, de verwond(er)ingen, die ik niet kwijt kan. Het is de kruik, die naast me ligt. Het zijn de oppeppers, die ontbreken. Het is de afwezigheid. Het is die ander, die het zoveel makkelijker, aangenamer zou kunnen maken om dit alles vol te houden, die ik mis. Nog zeker 5 dagen te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten