Verschillen

(05/01/2009) Wat maakt me gelukkig in het leven ….. was de vraag. Schijnbaar zo uit het niets, hoewel ik daar weinig van geloof. Zo’n vraag is gekoppeld aan gedachten en komt niet uit het niets. Maar oké, op zich niet zo’n moeilijke vraag, omdat het kleine dingen zijn, die me gelukkig maken. Het is niet (en nooit geweest) de carrière, die mij met geluk vervult noch een berg geld, grote auto of prachtig huis. Het zijn bezigheden die me gelukkig maken, niet de doelen. Bezig zijn met beesten, tevreden stellen van klanten, inrichten en onderhouden van een moestuin, in de zon zitten op een mooi terras aan een drukke passage, rijden naar Portugal, genieten van de manier waarop een schrijver vorm geeft aan zijn gedachten. Allemaal dat soort zaken waarbij het bezig zijn, het ‘onderweg zijn naar’ belangrijker is dan het realiseren of bereiken van een bepaald doel of resultaat. Schijnt een vrouwelijke afwijking te zijn.

 Het bezig zijn moet wel in een bepaald kader staan, niet willekeurig zijn en het is dat bezig zijn, wat ik nu het meest mis, wat me het meeste moeite kost om me toe aan te zetten.

 Gaande het gesprek kwam nog een aardig verschil aan het licht. Dat mensen zo verschillend zijn, blijkt je te kunnen ontgaan ..... Voor mij staat als een paal boven water dat iedereen anders is. Sterker nog, ik ben alleen maar geïnteresseerd in die verschillen, ben er naar opzoek bij anderen, de overeenkomsten zijn stukken minder interessant. Ik zoek niet naar herkenning. Is dat mannelijk?

 Zo interesseert me ook stukken minder wat goed gaat en ben ik vele malen meer geïntereseerd in wat niet functioneert, in dat wat raspt, kraakt en wrijft dan dat wat soepeltjes verloopt. Dat laatste heeft mijn aandacht niet nodig, daar is niks aan.